عااقبت خاک گل کوزه گران خواهم شد...

مرگ آرش پیش از آن که برام ناراحت کننده باشد

شوک کننده بود!

آرش برایم ناخواسته درمیان فامیل ها یک ایده آل امروزی بود!

زمزمه ی ترانه های گوگوش در بچگی ام... یا اهمیت دادن به ظاهرش.. حرکاتش و بسیار چیزهای ظاهری  در دوران نوجوانی م برایم خوشایند بود.. بله خوشایند بود وبس..

مرگ آرش آن هم در دوران حدود 39 سالگی ابدا بر ایم باور کردنی نبود..  به این معنی که در گروهی در تلگرام خبر مرگش را دیدم و خواندم اما مثل بقیه پیآم های تلگرام برایم بی اهمیت بود و غیرقابل باور.. شاید هم من بی تقصیرم و به روز شدگی شنیدن خبر مرگ

اطرافیان آن هم توسط شبکه های پیام رسان مدرن نا آشناست هنوز... و بایدیکی زنگ بزند و بگوید فلانی حالش بداست و تو به عمق فاجعه پی ببری..

بگذریم با مرگ آرش به یک پوچ گرایی محض رسیدم؛

زحمت ها ودوندگی ها خاله زنک بازی ها حسادت های یومیه تلاش برای زندگی تلاش برای پرتر شدن جیب ها

چه ثمره ای می تواند داشته باشد

انگار هنوز در شوکم خدا کند این پوچ بودن محض

خیلی زودتر ازاینها باروبندیلش را ببندد وگرنه!

که باید جور دیگر تقاصش راپس دهم..

مرگ آرش یعنی : ما رگ گردن به شما نزدیک تریم..

مرگ آرش یعنی : الکی هم شده به هم بخندیم شاید فردا نوبت آن دیگری مهم باشد که باید باعجله خاک شود..

پی نوشت :آرش پسرخاله ی من و دوست برادر یا هرکس نزدیک به شما میتواند باشد؛ که همین هفته پیش در اینستاگرامش یک ساعت شنی منتشرکند بایادداشت

 :عاقبت خاک گل کوزه گران خواهیم شد..