Perspective

یکی از زنان روستایمان فوت کرده؛ اینرا امروز فهمیدم...دو یا سه پسر دارد...روانم بهم ریخت امشب...نمی دانم چرا!!؟ تا بوده همین بوده...از همان زمان 8یا 9سالگی که پسرعموی کوچکم مادر بزرگشرا از دست داده بود.. ومن در تنهایی خودم برای او اشک می ریختماین داغ بی مادری برای من؛ نهایت سهمگین بود؛ برایم سخت بودچرا که پسر عمویم قبل تراز آن وقتی شش سالش بود مادرش رااز دست داده بودـ...برایم عجیب بود با آن سنین کم چرا فوبیای بی مادری داشتم باآنکه مادرم بود آنزمان... شاید وابستگی بیش از حد من بودو شاید در ضمیر ناخوداگاهم احساس میکردم در زمانی نه چنداندور در19سالگی...در یک تصادف لعنتی مادرم را ازدست خواهم داد...از دست دادن و مرگ عجیب ترین پدیده ی بشریستکه تکراریست اما تازه ست ؛ برای همه درد مشابه و سهمگینی دارددقیقا نمی دانستم از چه میخواستم بنویسم------از مرگ یکمادر •از تنهایی آدمها•یا از وابستگی یا شاید هم فوبیا یا ترسی کهبلاخره یک روزی یا جایی باآن مواجه میشی...هرجه بود تتمش به نبود زنی برمیگردد که مادر صدایش می کنند.اگر روزها در تقویم دست من بود؛ هرروز را روز جهانیمادر نامگذاری می کردم... و اگر تقدیر دست من بود چنان مقدرمیکردم که هیچ بچه ای در هیچ کجای جهان بی مادر نشود....یادم باشد یک روزی سرفرصت باحوصله ای تمام؛ بنشینمو باجان و دل نامه ای به خدوند بنویسم... وبعد از تشکرات فراوانبه او که همیشه فکر میکنم در آسمانهاست بنویسم: قادر متعالهیچ بچه ای در هیچ کجای جهان بی مادر نشود؛ اقلکن تا بیست سالگی!و نامه را بااین پرسش تمام کنم که: از منظر شما عدالت چیست؟!!#بی_مادری #نهایت_سهمگین #نه_به_بی_مادری #مواجه #بی_عدالتی_جهان بخوانید, ...ادامه مطلب